Zdaniem Akane
Film "Pokemon: Film Pierwszy" obejrzałam już jako nastolatka. "Pokemony" były w tym czasie na fali i choć sam serial niezbyt mnie interesował, to z jego wersją kinową postanowiłam się zapoznać. I cóż - uznałam, że film jest zupełnie niezły, choć rzeczywiście adresowany głównie do młodszych widzów.
Recenzji NC tego tytułu byłam szalenie ciekawa i nie zawiodłam się. Przy oglądaniu jej (podkreślmy: z przymrużeniem oka!), można bawić się naprawdę świetnie. Muszę jednak przyznać, że w paru momentach Doug ewidentnie szukał dziury w całym, a podawane przez niego przykłady nie zawsze były "strzałem w dziesiątkę". W 100% zgadzam się z dwiema kwestiami:
1) Powtarzanie przez dobre trzy minuty, że walka jest zła, wyniszczająca, powodująca cierpienie etc. Gdy oglądałam film, nie rzuciło mi się to w oczy, jednak ilość wypowiedzianych przez bohaterów kwestii na ten temat, istotnie może razić.
2) Wymazanie pamięci bohaterów - co powyższy punkt stawia pod jeszcze większym znakiem zapytania. Po cóż było tak intensywnie wbijać bohaterom do głowy, że walka jest zła, skoro i tak niczego z tej lekcji nie zapamiętają?
Nie zgadzam się natomiast z piętnowaniem motywu przywrócenia Asha do życia i podawanie Disneya jako przykładu producenta, w którego filmach tego typu sytuacje nie mają miejsca. Wątki "zmartwychwstawania" bohaterów przewijają się i przez kino i przez literaturę - choćby w "Królewnie Śnieżce" główna bohaterka umiera otruta przez wiedźmę, a do życia przywraca ją pocałunek księcia. "Śpiącej królewny" czepiać się nie będę, bo ostatecznie w tej bajce główna bohaterka śpi, a nie jest martwa. Zaś co do Disneya, pokazującego samą prawdę, nawet jeśli jest ona dla młodych widzów bolesna.. Ech, długo nie trzeba szukać - Disney niemal całkowicie zmienił np. baśń o Małej Syrence, zmieniając tragiczny finał tej historii w typowe "i żyli długo i szczęśliwie". To gdzie niby ta prawda? ;)
Reasumując - recenzję uważam za bardzo dobrą, o ile podejdzie się do niej z dystansem. Jednocześnie nie da się zignorować faktu, że produkcja ta jest miejscami naprawdę mocno "naciągana". Tak czy owak, bawić się na niej mogą także najwięksi miłośnicy "Pokemonów" pod jednym warunkiem - nieco dystansu! :) Słów Critica nie można traktować śmiertelnie serio - to satyryk, a tych trzeba traktować z przymrużeniem oka.
Zdaniem speidermana
Pokemony to kojena rzecz, którą dawniej się uwielbiało, a co z czasem się zmieniło :P Oglądałem serial i sam byłem wciągnięty w ogólną modę, choć nie grałem nawet w żadną grę (a której kolejne części nadal biją rekordy sprzedaży). Na kinówkę nawet chciałem pójść, ale nie wyszło (fabułę opowiedzieli mi znajomi). I dziś tego nie żałuję, zwłaszcza, że recenzja NC pokazała mi film w skrócie (a motyw z amnezją faktycznie jest absurdalny, zwłaszcza że w całym serialu chodzi tylko o walki).
Film był raczej słaby, ale serial, choć oglądałem tylko pierwszą serie, potrafił zaciekawić. Jak poprzednik wolałem inne seriale takie ja X-MEN
czy przygody animków. Tylko żałuje że nie miałem okazji obejrzeć animaniaków które tak zachwalał NC.
Swojego czasu też oglądałem serial, ale nigdy jakoś się nie wkręciłem. Film średnio mnie obchodził (do dziś nie chciało mi się go oglądać), a gdy serial rozwinął/skomplikował się do Pokemonów takich jak "czikorita" (nie wiem jak się to diabelstwo pisze :( ) to coraz rzadziej chciało mi się to oglądać.
Wolałem obejrzeć sobie kreskówkę Spiderman albo Batman. Zarąbiste były :D.