Wątek światopoglądowy

[mietczynski]

Jak dla mnie to ktoś może jeść nawet gówno i nic mi do tego. Oczywiście do czasu aż sam nie zacznie mnie nim częstować. Do wegetarian ma się to tak, że mam w dupie co spożywają i co ich do tego skłania, do momentu aż nie zaczną mi wmawiać, że ten pyszny stek na moim talerzu to barbarzyństwo.

[Sorano]

Odkąd poszłam na studia, z względów praktycznych(taniej) przerzuciłam się na wegetarianizm - zamiast 6 razy w tygodniu jeść mięsko, jem dwa, trzy może. Czuję się trochę nieszczęśliwa z tego powodu.
Hm, co do wegetarianizmu... Soja! Fuj. Niezdrowe to to. Mówią, że zdrowe, ale tak naprawdę nie jest. Znaczy, fermentowana(np, sos sojowy) jest już(podobno) w porządku, ale surowa(czyli ta, z której się robi wszystkie przetwory typu mleko sojowe, kotlety sojowe, etc) jest niezdrowa i rakotwórcza(trzustki głównie, podobno)
Ale to tylko badania, kto by tam wierzył nauce, szczególnie że każde lobby ma własną grupę naukowców na potwierdzenie dowolnej teorii.
Co do samych wegetarian - mam mieszane uczucia. Jeden człowiek, którego spotkałam, jest bardziej, jak pisał Yeshu "Light wegetarianinem", ale tylko z przyzwyczajenia, a nie z idei. Pamiętam, jak kiedyś mi opowiadał, ze chciałby kiedyś spróbować kurczaka, czy coś takiego.
Natomiast druga wegetarianka... Cóż... Była z gimnazjum, ok? I nie miała pojęcia o zdrowym żywieniu, jadła może z 600, 800 kalorii dziennie, jak kiedyś liczyłam, zero białka, i jeszcze uważała, ze odżywia się zdrowo.
Ciekawe, czy jeszcze żyje.

Nie mam nic przeciwko, żeby ktoś zostawał wegetarianinem. Ale niech nie wciąga w to dzieci. Już nie znam tych ludzi, ale słyszałam o rodzicach, którzy dziecko na wegańskiej diety od urodzenia trzymali. W wieku 8 lat dziecko wyglądało jak chory pięciolatek. Więc niech sobie żyją ale niech nie zmusza do tego innych, i niech nie oczekuje, że inni będą szanować to i się dostosowywać do tego, że jest wegetarianinem. To nie alergia, nie umrze jeśli zje kotleta, wypije kakao, czy zje ciastko, w którym były jajka.

[Akane]

Taka swobodna uwaga, odnośnie "wymysłów" żywieniowych - wiele osób odżywiających się w sposób powszechnie uznawany za idiotyczny, zwyczajnie cierpi na jakiś rodzaj ED (Eating Disorder, czyli po prostu zaburzenia odżywiania). O anoreksji i bulimii głośno jest od lat, ale coraz częściej mówi się także o ortoreksji (jedzenie tylko tego, co naturalne i "zdrowe"). Takie osoby dobrze jest pokierować do psychologa, w przypadku osób młodych - spróbować interwencji u rodziców. Broń Boże nie traktować jak rozkapryszonych głupków, którym odbiła szajba.

"Ciekawe czy jeszcze żyje" - ano ciekawe, wiele osób nigdy nie wychodzi z ED. Choroba może trwać latami i nie leczona może skończyć się tragicznie.

[Sorano]

Jest jakieś prawdopodobieństwo, że masz rację Akane, ale to nie wyglądało w ten sposób, gdy ją spotykałam. To nie było, że dziewczę stwierdziło, że chce jeść zdrowo więc poczyta sobie w internecie o tym i o tym, i o tym, i z paru głupot tak jej wyszło. To raczej na zasadzie "zostaję wegetarianką. Jako argumentu będę używała tego, że tak jest zdrowo.", przy braku jakiejkolwiek kontroli nad tym, ile naprawdę je, i jakiegokolwiek pojęcia o tym, co jest zdrowe, a co nie.
Z drugiej strony, miała swoje problemy z rodzicami, więc to mogła być trochę taka forma buntu. Albo i nie. Hm, zastanowię się nad tym, dzięki, dałaś mi do myślenia.

[Akane]

Zaburzenia odżywiania przybierają różną formę, często nie da się ich zaklasyfikować jako typowej anoreksji, bulimii czy ortoreksji. Osoba chora często tworzy swój własny "kodeks" i wyznacza zasady, jakimi kieruje się przy komponowaniu posiłków - uznając, że najlepiej wie co i w jakich ilościach powinna jeść. Bywa, że jest to właśnie reakcja na różnego typu problemy (w domu, w szkole, w pracy), próba kontrolowania przynajmniej jednej sfery życia, która z czasem przeradza się w nawyk i sposób radzenia sobie ze stresem.

Nie ma problemu, jeśli takie zachowanie to chwilowy kaprys (ktoś rzuca "Ha, będę jeść zdrowo, ograniczać kalorie, węglowodany, tłuszcze" i po tygodniu czy dwóch dochodzi do wniosku, że jednak to nie ma sensu i wszystko wraca do normy). Jeśli jednak sytuacja trwa miesiąc i dłużej, a osoba chora (bo tak należałoby ją traktować) coraz bardziej zacina się w swoim postanowieniu i nie przemawiają do niej żadne argumenty - trzeba reagować, bo stawka jest naprawdę wysoka.

[RandoMan]

Ja w ogóle wychodzę z założenia, że jeżeli do przyjętej diety trzeba łykać jakieś proszki, żeby przeżyć, to coś tu jest bardzo nie halo. Akane - dzięki za cynk o ortoreksji, zawsze to jeden argument więcej jakby co

[roofix]

W supermarketach (np Tesco) są całe działy z wegańską żywnością (sojowe kotlety, parówki, wędliny, mleko, nawet desery). Nie skusiłem się na kupno, gdyż to spory wydatek, a np wolę kupić zwykłe mleko za 3 zł niż mleko sojowe za 6 zł.
Próbowaliście może? Dobre to chociaż i zastępuje mięso?

[ErykCoaPL]

Soja nie ma smaku i dla mężczyzn jest niezdrowa (dla kobiet podobno jest). Już drugi wątek na forum poświęcony jedzeniu? Macie partnerstwo z KFC? ;P

[Sorano]

Ja próbowałam mleka sojowego, powiem więcej, robiłam sama - i szczerze mówiąc, imo, samo jest do kitu, ale jest świetne jako podstawa do wszelkich koktajlów z owoców, z kakao, powiem więcej - dla mnie osobiście jest lepsze niż normalne mleko, kefir czy jogurt w koktajlach, bo lepiej wydobywa smak owoców i dodatków, a samo czai się z tyłu, i nie czuć jego smaku.

Robiłam też kotlety sojowe, ale to totalny niewypał.

[ichabod]

Widzę, że dyskusja się nie klei, to może zapodam nowy istotny temat. Łyżki. Co myślicie o łyżkach? Wolicie takie z metalowym trzonkiem czy takie obudowane plastikiem, żeby się nie sparzyć? Co myślicie o ludziach, którzy wybierają łyżkę zamiast widelca do jedzenia gulaszu?